Τιμή στον Γρηγόρη Αυξεντίου

Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το σώμα και το αίμα μου, το σώμα και το αίμα του Γρηγόρη Αυξεντίου ενός φτωχόπαιδου 27 χρονών απ' το χωριό Λύση οδηγού ταξί τοι επάγγελμα που ' μαθε στη μεγάλη σχολή του Αγώνα τόσα μόνο γράμματα όσα να φτιάχνουν τη λέξη ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Γ. Ρίτσος
Μάρτιος 1957

Στις 3 Μαρτίου του 1957 περνούσε στο Πάνθεο των Ηρώων του Ελληνισμού, στο Πάνθεο όσων πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της Ελληνικής Λευτεριάς, ο Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, έφεδρος ανθυπολοχαγός Γρηγόρης Πιερή Αυξεντίου, από την ηρωοτόκο κωμόπολη της Λύσης.

Μετά από εννιάωρη μάχη με 5000 Βρεττανούς στρατιώτες απέναντί του, αφού οι κατακτητές δεν κατάφεραν να τον λυγίσουν και αφού δεν έβρισκαν άλλη λύση προτίμησαν να τον κάψουν ζωντανό. Νόμιζαν οι αφελείς ότι με το να τον κάψουν ζωντανό, με το να τον εκδιώξουν από τη ζωή θα το εξεδίωκαν και από τις καρδιές των αγωνιζομένων Κύπρίων. Ματαιοπονούσαν όμως... Πλανόνταν πλάνην οικτράν. Το μόνο που κατάφεραν ήταν να τον φυτέψουν ακόμη πιο βαθιά... Να μείνει πάντοτε εκεί φάρος φωτεινό για να μας δείχνει το δρόμο, το δρόμο που οδηγεί προς τη Λευτεριά.
Αυτό το δρόμο οφείλουμε όλοι να ακολουθήσουμε, αφήνοντας στο περιθώριο κομματικούς και προσωπικούς συμφεροντολογικούς χειρισμούς που μόνο στην καταστροφή θα μας οδηγήσουν. Ο Αυξεντίου δε θυσιάστηκε για Ομοσπονδία. Θυσιάστηκε για να δει μία Κύπρο Ελεύθερη και Ενωμένη με τη Μάνα Ελλάδα.
Κλίνουμε ευλαβικά το γόνυ μπρος στο ταπεινό κρηφύγετο του Μαχαιρά και προσπαθούμε να συλλάβουμε το μήνυμα της θυσίας του Σταυραετού Γρηγόρη Αυξεντίου. Ταυτόχρονα του δίνουμε την υπόσχεση πως ο αγώνας δεν τελείωσε, ο αγώνας συνεχίζεται..

Αιωνία του η μνήμη...