Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

Η κόκκινη χούντα χτύπησε πάλι.....

σε συνέχεια παλαιότερου άρθρου μας σχετικά με τα φαινόμενα ολοκληρωτικών καθεστώτων που μας παραπέμπουν σε άλλες εποχές, θα περιγράψουμε εδώ τα τελευταία κρούσματα της κόκκινης τρομοκρατίας τα οποία κτύπησαν και πάλιν κατά τη διάρκεια των αντικατοχικών εκδηλώσεων στην Κύπρο, με αφορμή την επέτειο ανακήρθξης του κατοχικού ψευδοκράτους.

1ο κρούσμα.
αστυνομικοί με ρόπαλα στο Λήδρα Πάλλας και κάποιοι άλλοι που φωτογράφιζαν τους παρευρισκόμενους μαθητές, ενώ ταυτόχρονα τους απειλούσαν ότι θα τους γ......








2ο κρούσμα

καταγγελίες του Προέδρου του ΕΥΡΩΚΟ κ .Συλλούρη για παρόμοια στάση, δηλαδή παρουσία μυστικών αστυνομικών της ΚΥΠ οι οποίοι φωτογράφιζαν ατομα που παρευρίσκονταν στην αντικατοχική εκκδήλωση του κόμματος στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλλας.

εφημερίδα Σημερινή 19/11/2008

Επίθεση Αρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου στον υπουργό Παιδείας για την αλλαγή της Ιστορίας

Επίθεση κατά του υπουργού Παιδείας εξαπέλυσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος σε σχέση με την πολυσυζητημένη αλλαγή των βιβλίων της Ιστορίας. Βλέπουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος διατηρεί μία σωστή στάση ως προς το θέμα, μαζί με αρκετούς γνήσιους υποστηρικτες, και όχι τους γνωστούς πολιτικάντηδες, κάπηλους της Ιστορίας και των Αγώνων του Εθνους μας.


Οι δηλώσεις του Αρχιεπισκόπου είχαν ως εξής: "αν γίνει παραχάραξη της Ιστορίας θα καλέσουμε τους μαθητές να πετάξουν τα βιβλία".

Η απάντηση του υπουργού παιδείας από την άλλη ήταν υποτιμητική και ειρωνική, αφού μίλησε για παπαγαλάκια και για φαντάσματα. "Ενώ ουδείς ποτέ μίλησε στο υπουργείο Παιδείας για αλλαγή της Ιστορίας, βγαίνουν όλα τα παπαγαλάκια και τα φαντάσματα και μιλάνε για αλλαγή και παραχάραξη της Ιστορίας. Μέχρι χθες ο Αρχιεπίσκοπος βγήκε να μας πει ότι αν γίνει παραχάραξη της Ιστορίας θα καλέσει τους μαθητές να πετάξουν τα βιβλία. Αν αυτό δεν είναι δημιουργία φαντασμάτων, πέστε μου τι θα ήτανε τα φαντάσματα. Αυτά είναι τα φαντάσματα που σας καλώ να βλέπετε και να τα φωτίζετε γιατί τα φαντάσματα στο φως δεν αντέχουν. Υπάρχει μια μερίδα των Μέσων (ΜΜΕ) η οποία αναπαράγει αυτή τη συνθηματολογία χωρίς καμία βάση και δυστυχώς ορισμένοι από το χώρο της εκπαίδευσης, όπως ο Χάρης προηγουμένως, καλλιεργούν και αναπαράγουν αυτή τη συνθηματολογία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο υπουργός Παιδείας και Πολιτισμού.

Ποιόν πάς να ξεγελάσεις κ. Δημητρίου? Δεν είστε εσείς οι ίδιοι που μας μιλάτε για την περιβόητη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην οποία εμπίπτει και η αλλαγή των βιβλίων Ιστορίας; Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται και τα επαίσχυντα βιβλία, τα βοηθήματα δασκάλου, τα οποία εξέδωσε το Ιδρυμα το οποιο χρηματοδοτείται από τον ανθέλληνα Τζορτζ Σόρος, και τα οποία χαρακτηρίζουν τον Αγώνα της ΕΟΚΑ ως εθνικιστικό, και τους αγωνιστές ως εθνικιστές και τρομοκράτες (τον ίδιο χαρακτηρισμό αποδίδουν και οι Αγγλοι) οι οποίοι σκότωναν Τ/κ;

Σχετικά άρθρα για την αλλαγή των βιβλίων Ιστορίας στην Κύπρο.

εφημερίδα Σημερινή
Ιστολόγιο Αντιβάρου: Στην Κύπρο μεταφέρεται το ζήτημα των βιβλίων ιστορίας

Η Τουρκία και το ανδρείκελό της...

από το ιστολόγιο ¨Ες γην εναλίαν Κύπρον¨

"Ψαρέψαμε" μερικές ενδιαφέρουσες ειδήσεις και δηλώσεις, σχετικά με την επέτειο της ανακήρυξης του ψευδοκράτους. Επειδή θεωρούμε πως απευθυνόμαστε σε λογικούς ανθρώπους, αφήνουμε τις ειδήσεις ασχολίαστες. Ο έχων κριτική σκέψη, ας κρίνει... Ειρήνη; Ποια ειρήνη; Μήπως οι Τούρκοι διαβάζουν Θουκυδίδη;
Η τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Ορτάμ» γράφει ότι έναντι παραχωρήσεων, που δεν ανακοινώθηκαν, η Αγκυρα θα δώσει στο κατοχικό καθεστώς βοήθεια ύψους 80 τρις λίρες Τουρκίας.Σύμφωνα με την εφημερίδα, το αίτημα υποβλήθηκε στην κυβέρνηση Ερντογάν κατά την πρόσφατη επίσκεψη του λεγόμενου πρωθυπουργού Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ.Γράφει επίσης ότι χθες υπεγράφη το σχετικό "πρωτόκολλο" από τους Τσιτσέκ και Σογιέρ.Η εφημερίδα γράφει ακόμα ότι ο κ. Σογιέρ αδυνατούσε να καταβάλει τους μισθούς των "δημοσίων υπαλλήλων" για το μήνα Νοέμβριο.
Στις σημερινές εκδηλώσεις για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους, αναφέρεται το σύνολο του τουρκοκυπριακού Τύπου.Οπως γράφει ο Τύπος, αποκορύφωμα των εκδηλώσεων είναι η παρέλαση, το χαιρετισμό της οποίας δέχθηκε ο Τ/κ ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.Στο χθεσινό διάγγελμα του, ο κ. Ταλάτ δήλωσε ότι το κατοχικό καθεστώς εγκαθιδρύθηκε για να προετοιμάσει το έδαφος για ένα ισότιμο, δικοινοτικό, διζωνικό ομοσπονδιακό σύστημα, ενώ έκανε λόγο για «αυτοδιοίκηση και για την ανάγκη εκδημοκρατισμού, οικονομικής απόδοσης και βελτίωσης του τεχνικού εξοπλισμού των κατεχομένων».Ο Τ/κ ηγέτης ανέφερε ότι εργάζεται με όλες του τις δυνάμεις για μια δίκαιη και μόνιμη ειρήνη στο νησί, υπό τη σκεπή μιας ενωμένης ομόσπονδης Κύπρου, ενώ όπως είπε το καθεστώς των κατεχομένων "δεν είναι ψευδοκράτος".Εξάλλου, ο λεγόμενος πρωθυπουργός των κατεχομένων, Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ, σε μήνυμά του, ανέφερε ότι ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την πρόοδο των Τ/κ, παρά τις πιέσεις που δέχονται και τη λεγόμενη απομόνωση, όπως ισχυρίστηκε.Ο κ. Σογιέρ έκανε επίσης λόγο για αυτοδιοίκηση των Τ/κ, σημειώνοντας ότι η τ/κ πλευρά «συνεχίζει το στόχο για λύση και ένταξη στην ΕΕ».Ο λεγόμενος υπουργός εξωτερικών Τουργκάι Αβτζί αναχωρεί σήμερα για την Αγκυρα, ώστε να παραστεί, όπως γράφουν οι τ/κ εφημερίδες, στις εκδηλώσεις για την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους που διοργανώνει η λεγόμενη πρεσβεία των κατεχομένων στην Αγκυρα.Σε μήνυμά του με αφορμή την 25η επέτειο της παράνομης ανακήρυξης, ο πρόεδρος του τ/κ Κόμματος Κοινοτικής Δημοκρατίας Μεχμέτ Τζακιτσί δήλωσε ότι θα πρέπει να εξευρεθεί μια δίκαιη και διαρκής λύση στο Κυπριακό το συντομότερο δυνατόν και ότι κάθε μέρα που περνά είναι εις βάρος των Τ/κ.Συνάντηση με Αντιπρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Την Αντιπρόεδρο της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης Μεράλ Ακσενέρ, η οποία βρίσκεται παράνομα στα κατεχόμενα εκ μέρους της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, συνάντησε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ.Σύμφωνα με τον τ/κ Τύπο, η κ. Ακσενέρ ανέφερε η Τουρκία βρίσκεται στο πλευρό των Τ/κ, ενώ από την πλευρά του ο κ. Ταλάτ αφού ευχαρίστησε την Εθνοσυνέλευση και τον Πρόεδρό της για την εκπροσώπηση στις εκδηλώσεις της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, ανέφερε ότι ο «τ/κ λαός», κατά την έκφρασή του, "αγωνίστηκε με πίστη και αποφασιστικότητα για την αυτοδιοίκησή του".Ο κ. Ταλάτ είπε επίσης ότι οι Τ/κ προσπαθούν να εκδημοκρατίσουν, να ενισχύσουν και να εκσυγχρονίσουν το λεγόμενο κράτος τους, και από την άλλη εργάζονται για την επίλυση του Κυπριακού.Ο Τ/κ ηγέτης υποστήριξε τέλος ότι "αν η ε/κ πλευρά επιδείξει καλή θέληση, θα υπάρξει λύση του προβλήματος".Στα κατεχόμενα και ο Αρχηγός του Τουρκικού Πολεμικού ΝαυτικούΣυνάντηση με τον ηγέτη της τουρκοκυπριακής κοινότητας Μεχμέτ Αλί Ταλάτ, τη λεγόμενη πρόεδρο της «βουλής» Φατμά Εκένογλου και το λεγόμενο πρωθυπουργό των κατεχομένων Φερντί Σαμπίτ Σογιέρ είχε ο εκπρόσωπος των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, Αρχηγός του Τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού Ναύαρχος Μετίν Ατάτς.Οπως μεταδίδεται από τα κατεχόμενα, κατά τη συνάντηση με τον κ. Ταλάτ, ο ηγέτης των Τ/κ δήλωσε ότι η τ/κ κοινότητα θα είναι ισότιμος συνέταιρος, όπως είπε, σε ένα μελλοντικό κράτος στην Κύπρο. Σημείωσε επίσης ότι οι Τ/κ ζουν στο νησί πολλά χρόνια πριν την παράνομη ανακήρυξη του ψευδοκράτους.Από την πλευρά της, η κ. Εκένογλου είπε ότι «οι Τ/κ απέδειξαν την επιθυμία τους για λύση στο δημοψήφισμα του 2004». Αναφερόμενη στην παρούσα διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων, εξέφρασε την ελπίδα όπως το θετικό κλίμα έχει θετική επίδραση στις συνομιλίες, και όπως βρεθεί λύση στο Κυπριακό.Ο κ. Σογιέρ είπε ότι οι Τ/κ προσπαθούν σκληρά για την επίτευξη λύσης του Κυπριακού, και πρόσθεσε ότι «οι Ε/κ θα πρέπει να επιδείξουν την ίδια αποφασιστικότητα ώστε να βρεθεί λύση».

Επιστολή Βάσου Λυσσαρίδη προς τον "κοινοτάρχη" Δ. Χριστόφια

Παραθέτουμε αυτούσια την επιστολή που απέστειλε ο Δρ. Βάσος Λυσσαρίδης προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Δ. Χριστόφια, και για την οποία ο ΠτΔ δεν έχει ακόμη απαντήσει.



Προς
Πρόεδρο Κυπριακής Δημοκρατίας
κ. Δημήτρη Χριστόφια


Η αγωνία μου για την πορεία του Κυπριακού υπαγορεύει αυτή μου την ενέργεια. Άλλωστε είχα δηλώσει στο εθνικό συμβούλιο ότι θα σας αποστείλω τις θέσεις μου αναφορικά με τους χειρισμούς του Κυπριακού.
Ο σύμβουλος του κ. Ταλάτ (Οζντίλ Ναμί) και ανώτατοι Ελληνοκύπριοι αξιωματούχοι καταθέτουν ότι ουσιαστικά η λύση έχει τροχιοδρομηθεί στη βάση του κοινού ανακοινωθέντος της πρώτης συνάντησης.
Από την άλλη δημοσίως γίνεται αναφορά σε έλλειψη γεφυρών επί των ουσιωδών πτυχών.
Τι συμβαίνει;
Είναι γεγονός ότι στο κοινό ανακοινωθέν Χριστόφια-Ταλάτ γίνεται αναφορά σε Ελληνοκυπριακό και Τουρκοκυπριακό κράτος που θα συνεταιρισθούν για δημιουργία ομόσπονδης κυβέρνησης.
Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείτε μαζί μου ότι επρόκειτο για αδόκιμη δήλωση στην προσπάθεια σας συντήρησης του κλίματος. Άλλωστε το γεγονός ότι χαιρετίσθηκε από τη δική μας πλευρά η μη συμπερίληψη της στο κείμενο του Ο.Η.Ε. αποτελεί παραδοχή του σφάλματος. Ευκόλως μπορεί να προβληθεί και τώρα από τη δική μας πλευρά ότι είναι αδιανόητος ο φυλετικός διαχωρισμός που συγκρούεται με κάθε έννοια δικαίου.
Αδιανόητη η εγκαθίδρυση φυλετικών κρατών (Μπαντουστάνς).
Η συνεχής αναφορά σε συνεταιρισμό επιτρέπει συνέχιση της εκτροπής. Αυτό το θέμα έχει διευθετηθεί από το 1964.
Όταν οι Τουρκοκύπριοι, πιεζόμενοι από την Άγκυρα, εγκατέλειψαν τα πολιτειακά σώματα προβλήθηκε από Τουρκικής πλευράς η άποψη ότι δεν υπάρχει πια Κυπριακή Δημοκρατία γιατί κάθε πλευρά (Ελληνοκυπριακή και Τουρκοκυπριακή) έχει το δικό της μέρισμα στην κρατική οντότητα.
Ολόκληρη η ανθρωπότητα απέρριψε την Τουρκική θέση και αναγνώρισε ως κυβέρνηση της Κύπρου (ολόκληρου του λαού και ολόκληρης της γεωγραφικής επικράτειας) την κυβέρνηση Μακαρίου και όλες τις μετέπειτα Κυπριακές κυβερνήσεις.
Άλλο εγγυημένη συμμετοχή στα πολιτειακά όργανα και άλλο συνεταιρισμός.
Ούτε αλλοιώνει την εικόνα το αν αυτή η διευθέτηση θα είναι το τελικό προϊόν ή η έναρξη της διαδικασίας. Με σαφήνεια πρέπει να εμείνουμε σε λύση εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Άλλωστε αυτή είναι και η εντολή του λαού, στηριγμένη στις προεκλογικές διακηρύξεις και δεσμεύσεις. Αυτή η τοποθέτηση με σαφείς στόχους δεν μας οδηγεί σε απομόνωση. Τουναντίον δημιουργεί προοπτικές συμμαχιών.
Η κυριαρχία πηγάζει από το σύνολο του λαού. Διττή πηγή κυριαρχίας (“κράτη”, κοινότητες, ομάδες) στην ουσία καθιστούν την κυριαρχία διττή έστω κι αν συνταγματικές πρόνοιες αναφέρονται σε μια και μόνη τελική κυριαρχία.
Ούτε είναι δυνατή υπό οιασδήποτε συνθήκες η αποδοχή εκ περιτροπής προεδρίας, πολύ περισσότερο χωρίς καν να έχει συμφωνηθεί ο τρόπος εκλογής (κοινοί εκλογικοί κατάλογοι, κ.τ.λ.).
Η a priori νομιμοποίηση του εγκλήματος του εποικισμού πού είχε στόχο τη δημογραφική αλλοίωση μιας χώρας είναι επίσης άστοχη.
Η εκλογή σας χαιρετίσθηκε από πολλά κέντρα αποφάσεων που σας πίστωναν (ορθώς) με καλή θέληση για λύση του Κυπριακού. Ασχέτως αν πιστεύω ότι η καλή θέληση της δικής μας πλευράς δεν απουσίαζε ποτέ.
Και είναι κατανοητή η προσπάθεια σας να συντηρήσετε αυτό το κλίμα.
Όμως είμαι βέβαιος ότι συμφωνείτε ότι αυτό δεν σημαίνει παραβίαση αρχών τις οποίες διακηρύξατε προεκλογικά και οι οποίες αποτελούν το δεσμευτικό σας πρόγραμμα έναντι του λαού.
Δηλαδή για λύση που να διασφαλίζει την ενότητα του χώρου, του κράτους, της οικονομίας, και των θεσμών, τις βασικές ελευθερίες και τα δικαιώματα όλων των πολιτών, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος όλων των προσφύγων για επάνοδο στις πατρογονικές εστίες και περιουσίες τους. Θα αποκλείει εγγυητικά δικαιώματα και στρατιωτική παρουσία ξένων χωρών και θα τερματίζει τον εποικισμό.
Πρέπει να υπάρξει αναίρεση ή διόρθωση δηλώσεων που είναι δυνατό να ερμηνευθούν ως παρεκκλίσεις από την διακηρυχθείσα γραμμή λύσης που πρέπει να είναι πλήρως εναρμονισμένη με το διεθνές δίκαιο και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Όλοι μας συμφωνούμε ότι το Κυπριακό είναι θέμα εισβολής, εθνοκάθαρσης, κατοχής με αντίπαλη πλευρά την Τουρκία και όχι τους Τουρκοκύπριους που στην ουσία είναι θύματα της Τουρκικής επεκτατικής πολιτικής.
Κυπριακή όμως λύση μπορεί να αναζητηθεί μόνο με τον τερματισμό της κατοχής και τον αποκλεισμό κηδεμονίας της Τουρκίας. Άλλως δυστυχώς στην πρωτοκαθεδρία των Τουρκοκυπρίων θα βρίσκονται δοτές ηγεσίες.
Άλλο η διασφάλιση των δικαιωμάτων-προνομίων των Τουρκοκυπρίων και άλλο η συντήρηση «δικαιωμάτων» ξένων χωρών (Τουρκίας) που στην ουσία στρέφονται και εναντίον των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων.
Η άποψη ότι τα εγγυητικά δικαιώματα της Τουρκίας πηγάζουν από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου δυνάμει των οποίων εγκαθιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία και δεν τίθενται υπό αμφισβήτηση δεν έχει καμιά βάση. Η Κύπρος ήταν τότε αποικία και συμφωνίες που επιβάλλονται από την αποικιοκρατική δύναμη δεν είναι νόμιμες δυνάμει αποφάσεων του Ο.Η.Ε. Τώρα η Κύπρος είναι μέλος της Ε.Ε. και είναι αδιανόητη η ύπαρξη κηδεμόνων για μια Ευρωπαϊκή χώρα.
Αγαπητέ πρόεδρε,
Στόχος δεν είναι η άσκηση κριτικής αλλά η διόρθωση και πλήρης διασαφήνιση πορείας. Έτσι στην ουσία αποτελεί θετικό εργαλείο και για σας.
Γίνεται αναφορά σε ομοσπονδία και υπενθυμίζω ότι σε ομοσπονδιακά συστήματα το κατάλοιπο εξουσίας ανήκει στην κεντρική εξουσία. Έτσι είναι αδόκιμη η μελέτη των εξουσιών της κεντρικής διοίκησης.
Η εμμονή σε λύση εναρμονισμένη με το διεθνές και Ευρωπαϊκό δίκαιο όχι μόνο δεν αποστερεί τους Τουρκοκύπριους των προνομίων τους αλλά τα κατοχυρώνει εντάσσοντας τα σ΄ ένα σύστημα δίκαιο, λειτουργικό και βασισμένο στον σεβασμό των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών που κατοχυρώνονται ακόμα και στις συμφωνίες κορυφής Μακαρίου-Ντενκτάς και Κυπριανού-Ντενκτάς στις οποίες γίνεται συνεχής αναφορά.
Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνείτε ότι για τις ουσιώδεις διαμέτρους της συζήτησης πρέπει να τηρείται ενήμερος ο λαός. Αυτό δεν σημαίνει, όπως ελέχθη, διάλογο από αέρος, αλλά εμπλοκή του λαού, του οποίου κρίνεται η τύχη, επί της ουσίας των διαπραγματεύσεων διότι δεν νοείται εντολή εν λευκώ.
Είναι γεγονός ότι ο χρόνος πιέζει. Ότι η χρονιότητα δημιουργεί τάσεις μονιμότητας του απαράδεκτου status quo. Όμως τα προτεινόμενα σχέδια είναι χειρότερα και από τη διχοτόμηση γιατί ισοδυναμούν με διχοτόμηση και επικυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας σ΄ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια.
Κύριε πρόεδρε,
Πιστεύω ότι θα έχετε την πλήρη συμπαράσταση του λαού σε μια γραμμή λύσης σύμφωνης με τις προεκλογικές δεσμεύσεις χωρίς παρεκκλίσεις.
Θα συμφωνείτε όπως άλλωστε επανειλημμένα έχετε διακηρύξει ότι στόχος είναι η εξεύρεση λύσης, αλλά όχι οποιασδήποτε λύσης.
Συνοψίζοντας καταλήγω στις πρακτικές εισηγήσεις.
Αν συμφωνείτε ότι πρέπει να εγκαταλειφθούν οποιεσδήποτε παρεκκλίσεις και δεδομένου ότι οι πάγιες Τουρκικές θέσεις στηρίζονται σε δύο κράτη και δύο λαούς κ.τ.λ. φοβούμαι ότι το αδιέξοδο είναι προβλεπτό.
Γι΄αυτό πρέπει να αναληφθεί (α) άμεση εκστρατεία ενημέρωσης (από όλες τις δυνάμεις που απορρίπτουν λύση στη βάση Ελληνοκυπριακού και Τουρκοκυπριακού κράτους, συνεταιρισμού κ.τ.λ.)
(β) Να απαιτήσουμε συμμόρφωση της Τουρκίας προς τις υποχρεώσεις της, άλλως να μη επιτρέψουμε Ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας a la carte.
(γ) Να δημιουργήσουμε τις όσο το δυνατό ευρύτερες συμμαχίες μέσα στην Ε.Ε. (Γαλλία, Αυστρία και άλλοι)
(δ) Να αξιοποιήσουμε τις υπάρχουσες, ειδικά με Ρωσία και Κίνα που είναι και μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας
(ε) Να είμαστε σαφείς στις διεκδικήσεις μας.
(ζ) Να διαφυλάττουμε πρακτικά την κυριαρχία που είναι σύμφυτη με το κράτος.
(η) Να υπάρχει συντονισμός με την Ελλάδα στο κυβερνητικό αλλά και τα άλλα επίπεδα.
(θ) Να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας σημασία
(ι) Να αναθερμάνουμε τις σχέσεις μας με τις χώρες της περιοχής.
(ια) Πολιτική επαναπροσέγγισης είναι να πείσουμε τους Τουρκοκύπριους ότι η ουσιαστική επαναπροσέγγιση προϋποθέτει ελεύθερη από ξένους πατρίδα.
(ιβ) Να ενισχύσουμε την άμυνα μας. Η λύση θα διασφαλισθεί δια της πολιτικής. Όμως πολιτική γυμνή από άμυνα είναι ανίσχυρη.



Δρ Βάσος Λυσσαρίδης

Υ.Γ. Αυτή η επιστολή δεν είναι εμπιστευτική.

Κυριακή 2 Νοεμβρίου 2008

Οταν ξεκινούν να κατακρίνουν και οι "ναινέκοι".....

(Εφ. Σημηερινή, 2-10-08, σελ. 8 άρθρο του Σάββα Ιακωβίδη)

Μέχρι σήμερα, το ΑΚΕΛ και οι ξελιγωμένοι συμπολιτευόμενοι κατηγορούσαν όσους επικρίνουν τους χειρισμούς Χριστόφια στο Κυπριακό και τους στιγμάτιζαν ως... μειοψηφία. Φαίνεται πως δεν συλλαμβάνουν τα μηνύματα των αντιδράσεων της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών, όπως δεν συνειδητοποιούν ότι και στην Αθήνα εκδηλώνονται αντιδράσεις.
Δύο εφημερίδες που στήριξαν το σχέδιο Ανάν και υποστήριξαν το Χριστόφια, βγαίνουν τώρα από αριστερά και τον επικρίνουν. Με αφορμή την ομιλία Χριστόφια στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ και την ατυχέστατη αναφορά του στο πραξικόπημα, που οδήγησε στην τουρκική εισβολή και τους χειρισμούς του στο Κυπριακό, η «Ελευθεροτυπία» και η «Καθημερινή» βάζουν κατά του Προέδρου. Η «Ελευθεροτυπία» αναφέρεται σε έντονη αλλά μουγγή δυσφορία της Αθήνας για την ανεπίτρεπτη αναφορά στο πραξικόπημα. Για πρώτη φορά από το 1974, Πρόεδρος της Κύπρου συνδέει το πραξικόπημα για να δικαιολογήσει την τουρκική εισβολή (όπως έπραξε ο Μακάριος με την επιστολή της 19/7/1974). Πρόκειται για ακόμα ένα δώρο του Δ. Χριστόφια στην Τουρκία. Κυρίως, όμως, ο Αθανάσιος Έλλις, της «Καθημερινής», γνωστός υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν, κατηγορεί τον Πρόεδρο ότι οι κινήσεις του δεν εκφράζουν την πλειοψηφία των Ελλήνων της Κύπρου και ότι, στην προσπάθειά του να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Τ/κ, κινδυνεύει να χάσει αυτήν των Ε/κυπρίων.

Η κόκκινη χούντα είναι εδώ.....

(έστω και με καθυστέρηση αναδημοσιεύουμε από την Νοητική Αντίσταση το πιο κάτω άρθρο, ως δείγμα της Κόκκινης χούντας που -πλεόν-φανερά δρα στην Κύπρο... Θα συνεχίσουμε και με περισσότερα στοιχεία για να μην μας κατυηγορήσουν για συκοφάντες και προβοκάτορες)


Αναδημοσιεύουμε από το ιστολόγιο ‘ες γην εναλίαν Κύπρον’, το δημοσίευμα της εβδομαδιαίας κυπριακής εφημερίδας ‘Το Κυπριακό Ποντίκι’ [29/08/2008] :



Με έκπληξη, τόσο οι απόδημοι όσο και οι άλλοι παρευρισκόμενοι στο πρόσφατο Συνέδριο των Αποδήμων, άκουσαν το φασιστικό ξέσπασμα του Χριστόφια ενάντια στον Αρχιεπίσκοπο με αφορμή την ομιλία του Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιου. Στην ομιλία του Μητροπολίτη δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ που θα δικαιολογούσε αυτό το ξέσπασμα του Προέδρου. Τι συνέβηκε όμως στην πραγματικότητα; Τι προκάλεσε αυτή τη ξαφνική οργή του…ευέλικτου;
Τα πράγματα έχουν τελικά την εξήγησή τους. Και είναι απλά. Ο Πρόεδρος λίγο μετά που εισήλθε στον χώρο του Συνεδρίου έτυχε να παρει στα χέρια του το πρόγραμμα του Συνεδρίου και συγκεκριμένα το κείμενο που αναφερόταν στο αφιέρωμα στο Μάριο Τόκα.
Να σημειώσουμε ότι: Ο πρέσβης Σταύρος Επαμεινώνδας, θέλοντας να δώσει μια διαφορετική νότα στο συνέδριο των αποδήμων, οργάνωσε μια μικρή συναυλία με τραγούδια του αείμνηστου εθνικού μας συνθέτη, Μάριου Τόκα. Το ρεπερτόριο περιελάμβανε 13 συνολικά τραγούδια:


1 ) Η δική μου η πατρίδα
2 ) Την Ελλάδα αγαπώ
3 ) Χαίρετε, Αμμόχωστος
4 ) Εδώ και εκεί
5 ) Δεν κλαίω
6 ) Πενταδάκτυλος
7 ) Τριανταφυλιά
8 ) Το σημάδι
9 ) Η νύχτα μυρίζει γιασεμί
10 ) Αννούλα του χιονιά- Σ’ αγαπώ
11 ) Θάλασσες
12 ) Σ’ αναζητώ και
13 ) Υψίστου Μήτηρ.

Μόλις διαβασε το ρεπερτόριο ο…ευέλικτος έγινε πυρ και μανία. Και διέταξε να λογοκριθούν δύο -από τα 13 συνολικά- τραγούδια που περιλάμβανε το πρόγραμμα. Πράγμα που έγινε. Τα τραγούδια που λογοκρίθηκαν από το καθεστώς Χριστόφια ήταν το 2ο και το 3ο:- «Την Ελλάδα αγαπώ» και- «Χαίρετε, Αμμόχωστος»

Το πρώτο σε στίχους του ήρωα του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, που περιέχει τους στίχους «την Ελλάδα αγαπώ» και το άλλο του ποιητή Κυριακου Χαραλαμπίδη. Αυτός είναι ο Χριστόφιας!
Αν ήταν στο χέρι του θα μας έβαλε να ακούμε μόνο τραγούδια για την ψευδεπίγραφη επαναπροσέγγιση! Όπως θα κάνει και με την ιστορία!






Μέχρι στιγμής κανείς δεν έχει βγεί για να διαψεύσει το γεγονός αυτό...


Μέχρι να το κάνουν τούτο, ας μας επιτρέψουν να θεωρούμε ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας “αποφάσισε και διάταξε” να κόψει τα τραγούδια του Μάριου Τόκα, πράξη η οποία (αν όντως έγινε) εντάσσεται στο γενικότερο κλίμα υποστολής ελληνικών σημαιών (Φυλάκιο Λήδρας, ΡΙΚ), μη-ανάκρουσης του Εθνικού Ύμνου (Πρεσβείες ΗΠΑ και Γαλλίας), αλλαγής ονομάτων με εθνικό περιεχόμενο (Εφ. Ελλ. Εκπ. Λεμεσού) και παροχής άδειας σε Γκρίζους Λύκους να περάσουν μονομερώς από τον Λιμνίτη στις ελεύθερες περιοχές, για να γιορτάσουν τους βομβαρδισμούς της Κύπρου από την τουρκική αεροπορία το 1964.

Τροπαιοφόρος"

από την εφημερίδα ‘Σημερινή’, 21 Οκτωβρίου 2008 Στήλη “ΕΙΡΗΣΘΩ“, του Λάζαρου Μαύρου


Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα: Τα εκστόμιζαν μόλις προ εβδομάδος Ηττηφόροι ηγέτες: Οι κ.κ. Χριστόφιας, Καρογιάν και οι συν αυτοίς. Όταν κόρδωναν κιόλας που κατήργησαν 13τρ. και τον «Νικηφόρο» της ξεχαρβαλωμένης άμυνας. Ιδού, διά χειρός κ. Γιαννάκη Κολοκασίδη του Π.Γ. του ΑΚΕΛ, σε διανεμηθέν άρθρο του: «Όπως πολύ ορθά δήλωσε ο Πρόεδρος της Βουλής (σ.σ. Καρογιάν) η απόφαση του Δ. Χριστόφια έτυχε ευνοϊκών σχολίων και συνάντησε τη ΣΤΗΡΙΞΗ του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ. Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι όταν παίρνουμε συγκεκριμένες πρωτοβουλίες την ώρα που πρέπει ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ τη θέση μας ΔΙΕΘΝΩΣ και ΣΤΡΙΜΩΧΝΟΥΜΕ την Τουρκία» («Αλήθεια» 20.10.08).
Να και το «στρίμωγμα» 17τρ., αυθωρεί και παραχρήμα: Η Τουρκία, για 1η φορά, μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Τέτοια ύψιστη επιβράβευση του Αττίλα πέτυχε η «ευέλικτη» και «αριστοτεχνική» πολιτική Χριστόφια! Πώς τα κατάφερε; Ιδού δείγμα των προβληθέντων από τη θέση του καθημερινού κύριου πρωτοσέλιδου τίτλου της υμνωδούσας «Χαραυγής» του:

- ΧΑΡΑΥΓΗ 17.9.08: «Τετ-α-τετ με τον ΓΓ του ΟΗΕ. Ο Πρόεδρος ενημερώνει τον Μπα Γκι Μουν στις 21 Σεπτεμβρίου».
- ΧΑΡΑΥΓΗ 21.9.08: «Σαφή μηνύματα στην έδρα του ΟΗΕ. Σήμερα η συνάντηση Χριστόφια - Μπα Γκι Μουν - Θα αξιώσει να γίνουν σεβαστές οι αρχές του διεθνούς δικαίου».
- ΧΑΡΑΥΓΗ 23.9.08: «Στον Γκιουλ στρέφεται ο Γ.Γ. του ΟΗΕ - Συζητά μαζί του το Κυπριακό και μεταφέρει τη θέση για εποικοδομητική στάση και ευελιξία».
- ΧΑΡΑΥΓΗ 26.9.08: «ΕΠΕΙΣΕ - Αίσθηση προκάλεσε η ειλικρινής ομιλία του Προέδρου Χριστόφια στη Γ.Σ. του ΟΗΕ».
- ΧΑΡΑΥΓΗ 28.9.08: «Άκρως θετική αποτίμηση - Ο Πρόεδρος έπεισε για τη βούλησή του, αναμένει τώρα πράξεις από τη διεθνή κοινότητα και την Τουρκία που θα συμβάλουν σε θετικές εξελίξεις».
- ΧΑΡΑΥΓΗ 1.10.08: «ΕΥΣΗΜΑ ΚΑΙ από την Ευρώπη - Ευχαριστίες από τον Πρόεδρο της ΚΣΣΕ στον Πρόεδρο Χριστόφια»…
- ΧΑΡΑΥΓΗ 4.10.08: «ΕΠΙΚΡΟΤΗΣΑΝ τους χειρισμούς Χριστόφια - Ικανοποίηση Ε. Συμβουλίου για την πειστική παρουσία του Προέδρου στα διεθνή φόρα».
Κατάληξη , λοιπόν, του… τροπαιοφόρου Χριστόφια: Ο Αττίλας μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ! Τόοοοοσο στρίμωγμα! Μέμνησο, λαέ, του εθνικού μας ποιητού Διονυσίου Σολωμού: «Δυστυχισμένε μου λαέ, καλέ κι ηγαπημένε, πάντοτ’ ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»!

Η εκλογή της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας

από την εφημερίδα ‘Σημερινή’, 20 Οκτωβρίου 2008 Στήλη “ΕΙΡΗΣΘΩ“, του Λάζαρου Μαύρου


Κακώς άλλους μεμφόμαστε για την εκλογή της Τουρκίας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο κ. Χριστόφιας και η πολιτική του, τής εξασφάλισε το διαβατήριο. Επί της Προεδρίας του και μετά από 230 ημέρες ευέλικτης πολιτικής και αριστοτεχνικών χειρισμών, η Τουρκία πέτυχε για 1η φορά στην ιστορία να εκλεγεί μέλος του Σ.Α. των Ηνωμένων Εθνών. Προϊόν της πολιτικής του κ. Χριστόφια αλλά και των προκατόχων του, Τάσσου, Κληρίδη, Βασιλείου, Κυπριανού και Μακαρίου. Από της 12.2.1977 της συνάντησης Μακαρίου - Ντενκτάς. Και της ΥΠΟΤΑΓΗΣ στη μακρά διαδικασία απαλλαγής και αθώωσης της Τουρκίας για την εγκληματική στρατιωτική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή στην Κύπρο. Της διαδικασίας που ονομάζεται μεν «διακοινοτικές συνομιλίες», είναι δε, ΑΠΟΔΕΙΓΜΕΝΑ, διαδικασία εδραίωσης του Αττίλα, αθώωσης και τελικής επιβράβευσης του Αττίλα. Ο Λυσσαρίδης που διαφωνούσε τότε και εισηγείτο «κάθε πατριώτης και στρατιώτης, κάθε σπίτι και κάστρο», διαπομπεύτηκε ως «τυχοδιώκτης» κι «επικίνδυνος». Κι όσοι επέμεναν «όχι στις διακοινοτικές», από «εθνικιστές» μέχρι «ψυχοπαθείς» εξυβρίζοντο…
Ιδού, λοιπόν, απτά τ’ αποτελέσματα: Η Τουρκία της συνεχιζόμενης κατοχής, της εθνοκάθαρσης, του βίαιου εκτοπισμού 200 χιλιάδων, της εξαφάνισης εκατοντάδων αδηλώτων αιχμαλώτων, των εγκλημάτων πολέμου του βίαιου εποικισμού, της μαζικής παραβίασης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της κατάλυσης της εδαφικής ακεραιότητας και της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, της παραβίασης των περί Κύπρου ψηφισμάτων του ΟΗΕ, της παραβίασης των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, αυτή η Τουρκία εκλέγεται μέλος του Σ.Α. του ΟΗΕ. Επί της Προεδρίας του ΓΓ της ΚΕ του ΑΚΕΛ. Κατά τη διάρκεια της οποίας εξασφάλισε η Άγκυρα και τα τελευταία πιστοποιητικά «Καλής Συμπεριφοράς», με την έναρξη των «απευθείας διακοινοτικών» Χριστόφια - Ταλάτ. Διακηρυχθέντα συγχαρητηρίως κι από τον ίδιο τον ΓΓ του ΟΗΕ κ. Μπα Γκι Μουν.
Ο Χριστόφιας και οι υμνωδοί της πολιτικής του, στον ΔηΣυ, το ΔηΚο, την ΕΔΕΚ, με προεξάρχοντες το ΑΚΕΛ και τα χειροκροτούντα ΜΜΕ, επί οκτώ μήνες κανοναρχούν «πόσο έπεισε στο εξωτερικό ο κ. Χριστόφιας»! «Πόσο θετικά μετέστρεψε το κλίμα στη διεθνή κοινότητα»! «Πόσο αποτελεσματική διπλωματία πέτυχε», ώστε ακόμα και η αμυντική θωράκιση να καθίσταται για τα σκουπίδια, αφού «οι αριστοτεχνισμοί του αποδίδουν στη διεθνή κοινότητα, που αναμένεται ν’ ασκήσει πιέσεις στην… Τουρκία για το Κυπριακό»! Ιδού, λοιπόν και το εγκαλλώπισμα της πολιτικής του κ. Χριστόφια: Η διεθνής κοινότητα επιβραβεύει τον Αττίλα εκλέγοντας την Τουρκία στο Σ.Α. του ΟΗΕ.

Χριστόφιας : Ο Τσάμπερλαιν της Κύπρου

του Βασίλη Φίλια, Καθηγητού, πρώην Πρύτανη Παντείου Πανεπιστημίου.


Η Ιστορία ποτέ δεν επαναλαμβάνεται όπως λαθεμένα πιστεύουν ορισμένοι και τούτο διότι ποτέ οι όροι του πολιτικού παιγνιδιού δεν είναι πανομοιότυποι.Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι από την Ιστορία δεν μπορούν να αναχθούν κατ ‘ αναλογία συμπεράσματα βασισμένα στον παραδειγματικό χαρακτήρα γεγονότων και καταστάσεων του παρελθόντος.Ακριβώς γι’ αυτό και όσοι ασκούν υπεύθυνη πολιτική οφείλουν να γνωρίζουν Ιστορία, ώστε οι όποιες αποφάσεις τους να στηρίζονται στη συνεκτίμηση της δυναμικής διαπλοκής όλων των παραγόντων.Η δεύτερη καθοριστική παράμετρος στη λήψη της όποιας πολιτικής απόφασης είναι η συλλογιστική που οδηγεί στην ορθή εκτίμηση των δυνατοτήτων και των ορίων της σύγκρουσης και του συμβιβασμού.Ειδικότερα όσον αφορά τον συμβιβασμό είναι δεδομένο ότι ποτέ δεν συντελείται απροϋπόθετα , δηλαδή χωρίς προσδιορισμό αφενός του στρατηγικού στόχου, αφετέρου της ακολουθητέας τακτικής.Επομένως συμβιβασμός «καθαυτός» δεν υφίσταται και οι όποιες διαπραγματεύσεις για την επίτευξή του είναι αδιανόητο να γίνονται άνευ όρων και εν κενώ στη βάση και μόνον της λεγόμενης «καλής πίστης».Πολύ περισσότερο δεν νοείται συμβιβασμός όταν μία πλευρά κινείται σε πλαίσιο προκαθορισμένων από την ίδια όρων και η άλλη πειθήνια και «καλή τη πίστη» ακολουθεί. Τότε δεν πρόκειται περί συμβιβασμού, αλλά περί συγκεκαλυμμένου πειθαναγκασμού της άλλης πλευράς, που είναι χαμένη από χέρι.* * *Εάν αυτά ληφθούν υπ’ όψη καθίσταται σαφές ότι ο κ. Χριστόφιας διαπράττει δύο κεφαλαιώδη αμαρτήματα: αγνοεί τα διδάγματα της Ιστορίας και μπαίνει στη λογική του συμβιβασμού χωρίς προκαθορισμένους όρους.Το ίδιο έκανε και το 1938 ο τότε πρωθυπουργός της Αγγλίας Νέβιλ Τσάμπερλαιν , ακολουθώντας την πολιτική του «κατευνασμού» [apeasment] με τον Χίτλερ.Μία πολιτική που επισφράγισε η συμφωνία του Μονάχου και κατέληξε στη διάλυση της Τσεχοσλοβακίας, την αμαχητί εξουδετέρωση των 85 ετοιμοπόλεμων μεραρχιών της και την παράδοση του ελέγχου του ορεινού όγκου της Μοραβίας, που σημαίνει τον έλεγχο ολόκληρης της κεντρικής Ευρώπης στο Γ’ Ράιχ.Το χαρτί που κράδαινε θριαμβευτικά ο Τσάμπερλαιν στο αεροδρόμιο του Λονδίνου δεν ήταν το χαρτί ενός έντιμου συμβιβασμού επί ίσοις όροις, αλλά το αποδεικτικό μιάς κατάπτυστης διπλωματικής ήττας, που άνοιξε διάπλατα τις πύλες του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.Οι αναλογίες με την «τακτική» συμβιβασμού του κ. Χριστόφια είναι προφανείς, ανεξάρτητα αν εδώ πρόκειται «απλά» για ουσιαστική καθίζηση και βαθμιαία εξαφάνιση του Κυπριακού Ελληνισμού.* * *

Η απουσία διαπραγματευτικών θέσεων του κ. Χριστόφια είναι δεδομένη και αποδεικνύεται από τη χρήση του βλακώδους όρου «εποικοδομητικές συνομιλίες» , που υιοθέτησε με εισήγηση της κας Μπακογιάννη και το Ελληνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτική.Ο κ. Χριστόφιας «προσέρχεται» στις διαπραγματεύσεις με τον Ταλάτ, χωρίς καμμιά απολύτως συγκεκριμένη θέση στα κρίσιμα θέματα :των τουρκικών στρατευμάτων στα κατεχόμενα, των εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων,των ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα,των εδαφικών ορίων ελέγχου κάθε πλευράς,Μιλάει για «ενιαίο κράτος και κοινή ιθαγένεια», χωρίς να διευκρινίζει πώς το εννοεί.Δεν το διευκρινίζει, αλλά από την κριτική που άσκησε στον Τασσο Παπαδόπουλο σε όλη τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας είναι προφανές ότι οι συγκεχυμένες απόψεις του δεν απέχουν από εκείνες του σχεδίου Αννάν , φυσικά «καλλωπισμένες» και «εξευγενισμένες»Από το άλλο μέρος ο Ταλάτ είναι σαφής και συγκεκριμένος:-ανεξαρτησία της τουρκοκυπριακής κοινότητας [την οποίαν ονομάζει κράτος][state]καμμία αλλαγή στο υφιστάμενο πολιτικό – στρατιωτικό και οικονομικό καθεστώς στα κατεχόμενα και μάλιστα ιδία στο οικονομικό, οι όποιες αλλαγές να επιβαρύνουν αποκλειστικά την ελληνοκυπριακή πλευρά..- καμμιά συζήτηση επί διαμφισβητουμένων εδαφικών και περιουσιακών θεμάτων.Τελικά λοιπόν τι διαπραγματεύεται ο ανεκδιήγητος κ. Χριστόφιας; Ο «καλός», ο «σοσιαλιστής», ο «φιλειρηνιστής» - σε αντίθεση με τον ‘κακό και αδιάλλακτο εθνικιστή» Τάσσο Παπαδόπουλο- κ. Χριστόφιας;* * *

Ο κ. Χριστόφιας συσκοτίζει την όλη μεθόδευση με την αφειδώς και κατά κόρο χρησιμοποίηση της λέξης «συμφιλίωση», την οποίαν έχει αναγάγει σε αυτονομημένο ιδεολόγημα για να αποφύγει τη δέσμευσή του σε επίπεδο συγκεκριμένων πολιτικών θέσεων.Με τον τρόπο αυτό δεν αποδυναμώνει απλά, αλλά υπονομεύει τα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα της ελληνοκυπριακή πλευράς για τους ακόλουθους λόγους:

πρώτον , διότι εξισώνει το βάρος των ευθυνών για την υφισταμένη διαίρεση της Μεγαλονήσου μεταξύ των δύο πλευρών, γεγονός , που οδηγεί εμμέσως πλην σαφώς στη δικαιολόγηση του «Αττίλα».Ο κ. Χριστόφιας αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τη μεθοδευμένη εξώθηση των πραγμάτων σε σύγκρουση των δύο κοινοτήτων από τους Αγγλοαμερικανούς , που οδήγησαν σε μετωπική ρήξη, όπως σαφέστατα στοιχειοθετείται στο βιβλίο του Murdock «ο βιασμός της Ελλάδας»[εκδόσεις Παπαζήση] και πρόσφατα στο στο έξοχο βιβλίο του Άγγλου διαμεσολαβητή Martin Pachard “Getting it wrong”, Fragments of a Cyprus Diary 1964”[ εκδόσεις Bloomington]

δεύτερον , διότι ο κ. Χριστόφιας έχει πλήρως εγκαταλείψει τη γραμμή ότι το Κυπριακό είναι υπόθεση εισβολής και κατοχής και υιοθέτησε την τουρκική γραμμή ότι το κυπριακό είναι υπόθεση πολιτικής ισοτιμίας και προστασίας της τουρκοκυπριακής μειονότητας ,

τρίτον, διότι έχει «παγώσει» πλήρως το χαρτί της σύνδεσης της Κύπρου με την Ε.Ε. και των διαπραγματευτικών πλεονεκτημάτων , που αυτό συνεπάγεται,

τέταρτον, διότι εσκεμμένα αφήνει αναξιοποίητα τα «ατού» που απορρέουν από τη ρητή και απερίφραστη υποστήριξη προς το νόμιμο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας από χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία κ.α. και επαιτεί την αγγλική άσκηση επιρροής προς την τούρκικη πλευρά για να ευοδωθούν οι «συμφιλιωτικές συνομιλίες»……..Αντίθετα ο κ. Χριστόφιας προσφέρει ανεκτίμητες υπηρεσίες - συνειδητά ή ασυνείδητα αδιάφορο- στους αντιπάλους του κυπριακού ελληνισμού :

Στους Τούρκους γιατί, πέραν όλων των άλλων, τους επιτρέπει να εκτονώνουν σε μεγάλο βαθμό τη βαθύτατη κρίση του πολιτικού τους συστήματος με την επικέντρωση του ενδιαφέροντος στο Κυπριακό.

Στους Αμερικανούς , διότι τους εμφανίζει ως ειρηνοποιούς στη Μέση Ανατολή.

Στους Άγγλους , διότι τους αφήνει περιθώρια να εξακολουθούν να επιδιώκουν αυτό που πάντοτε επεδίωκαν : Τη μεταβολή ολόκληρης της Κύπρου σε ελεγχόμενο από αυτούς προτεκτοράτο.* * *

Για όλους αυτούς τους λόγους ο κ. Χριστόφιας είναι ο ολετήρας σε βάρος των συμφερόντων του κυπριακού ελληνισμού.Σε τελευταία ανάλυση αφήνει ανοικτά πόρτες και παράθυρα για να γίνουν οι Τούρκοι αδιαμφισβήτητοι ρυθμιστές όχι μόνον του κατεχομένου τμήματος , αλλά ολόκληρης της Κύπρου, αναγκάζοντας τον κυπριακό ελληνισμό σε κατάθεση όπλων, παραίτησης και φυγής.Η πρότασή του για μείωση της στρατιωτικής θητείας είναι ένα πρώτο βήμα, θα ακολουθήσουν και άλλα «καλής θέλησης» αν δεν ξεσηκωθεί ο κυπριακός λαός όπως έκανε με το δημοψήφισμα του Απριλίου του 2004 και δεν ανακόψει την πορεία προς την καταστροφή, που έχει χαράξει ο πολύς κ. Χριστόφιας.

Αθήνα 10 Σεπτεμβρίου 2008[Κυριακή 14η Σεπτεμβριόυ 2008] ΠΑΡΟΝ, σελ. 9.

Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και η έννοια του ομοσπονδιακού κράτους

Λουκής Γ. Λουκαΐδης Δικηγόρος τέως Δικαστής του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων Ομιλία στην ημερίδα «Η πορεία για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας» Λευκωσία, 30 Σεπτεμβρίου 2008
Παραθέτουμε αυτούσια την ομιλία του κ. Λουκαΐδη για τη λύση της Διζωνικής δικοινοτικής Ομοσπονδίας.


Πριν μπω στο θέμα της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας πιστεύω ότι πρέπει να πω λίγα λόγια για την έννοια του ομοσπονδιακού κράτους. Ομοσπονδιακό κράτος είναι το κράτος που σε αντίθεση με το ενιαίο αποτελείται από περιοχές που έχουν καθορισμένη αυτονομία την οποία εφαρμόζει η κάθε μια με δικά της όργανα (εκτελεστικά, νομοθετικά και δικαστικά) ενώ παράλληλα υπάρχει μια κεντρική κυβέρνηση (ομοσπονδιακή) η οποία έχει αρμοδιότητες που ασκούνται απ’ ευθείας σε ολόκληρο το ομοσπονδιακό κράτος, δηλαδή σε όλες τις περιοχές, με άλλα δικά της (ομοσπονδιακά) όργανα (εκτελεστικά κλπ). Συνεπώς ο λαός των σχετικά αυτόνομων περιοχών υπάγεται απ’ ευθείας σε δυο εξουσίες εκείνη της κεντρικής κυβέρνησης και εκείνη της περιοχής όπου κατοικεί. Οι εξουσίες αυτές κατά κανόνα δεν συγκρούονται. Τα περισσότερα κράτη είναι ενιαία π.χ. Γαλλία, Σουηδία, Ελλάς κ.α. Παραδείγματα ομοσπονδιακών κρατών είναι οι Η.Π.Α., Καναδάς, Αυστραλία, Ελβετία.
Ο κλασσικός τρόπος δημιουργίας του ομοσπονδιακού κράτους είναι δια της συνένωσης δυο ή περισσότερων κρατών υπό μια κοινή εξουσία ανεξάρτητη των εξουσιών κάθε κράτους τα οποία το απαρτίζουν (πχ ΗΠΑ, Ελβετία). Υπάρχει όμως και η περίπτωση δημιουργίας ομοσπονδιακού κράτους δια της αποσύνθεσης ήδη υφισταμένου ενιαίου κράτους (π.χ. Ρωσσία, Βραζιλία). Το ομοσπονδιακό κράτος είναι πολύπλοκο και πολυδάπανο λόγω των πολλών κρατικών οργάνων και διαδικασιών που απαιτούνται για την λειτουργία του. Βασικές προϋποθέσεις σε κάθε ομοσπονδιακό κράτος είναι η ενότητα του μέσoν του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ολόκληρη την επικράτεια του (δικαίωμα εγκατάστασης ιδιοκτησίας, πολιτικά δικαιώματα κλπ), του κοινού νομίσματος, των κοινών βασικών αρχών δικαίου και της απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων. Στα ομοσπονδιακά κράτη δεν νοείται να διαχωρίζονται οι περιοχές που συνθέτουν το κράτος ή τα ανθρώπινα δικαιώματα με βάση φυλετικά κριτήρια ή, στην περίπτωση των ατομικών δικαιωμάτων, ανάλογα με την περιοχή που τυγχάνει να εισέρχεται ένας υπήκοος του κράτους
Ο διαχωρισμός ενός ομοσπονδιακού κράτους σε περιφέρειες βασιζόμενες σε φυλετικά κριτήρια συνεπάγεται: α) την παραβίαση της απαγόρευσης φυλετικών διακρίσεων σύμφωνα με τους κανόνες του αναγκαστικού διεθνούς δικαίου που επιφέρει σύμφωνα με τη συνθήκη της Βιέννης 1980 ακυρότητα οποιασδήποτε διεθνούς συμφωνίας που προβλέπει τέτοια παραβίαση και β) τη δημιουργία πόλωσης μεταξύ των περιφερειών που απαρτίζουν το κράτος και τη δημιουργία κινδύνου αντιπαλότητας και προώθησης θεμάτων σε κάθε περιφέρεια πάνω σε εθνικιστικά κριτήρια μάλλον παρά κριτήρια που εξυπηρετούν το κράτος σαν σύνολο με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαχωριστικές παρά ενοποιητικές τάσεις, οι οποίες να διασπούν και ακόμη να ανεξαρτητοποιούν τις περιφέρειες. Αυτά τα αρνητικά στοιχεία εντείνονται αν οι περιφέρειες είναι δυο όπως συνέβη με τη Τσεχοσλοβακία, η οποία τελικά χωρίστηκε σε δυο ανεξάρτητα κράτη έστω και αν δεν υπήρχαν τα επιπρόσθετα προβλήματα αναγκαστικού φυλετικού διαχωρισμού και αποκλεισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε οποιαδήποτε περιοχή. Εξάλλου η σύνθεση ενός ομόσπονδου κράτους με δυο μόνο ισότιμες περιοχές αποτελεί από μόνο του πρόβλημα λόγω της δυνατότητας κάθε περιφέρειας, ανεξάρτητα αν ο πληθυσμός της αποτελεί μειοψηφία στο σύνολο του κράτος, να μπλοκάρει από μόνη της τις αποφάσεις της κεντρικής ομοσπονδιακής κυβέρνησης.
Στην Κύπρο το προτεινόμενο ομοσπονδιακό κράτος θα απαρτίζεται (όπως ο όρος διζωνική εξυπακούει) από δυο μόνο περιφέρειες και θα κυβερνώνται από τις δυο κοινότητες Ε/Κ και Τ/Κ αντιστοίχως. Τέτοιο πολιτειακό κατασκεύασμα δεν υπήρξε ούτε αναμένεται να υπάρξει άλλο ποτέ σε όλο τον κόσμο. Για να επιτευχθεί δε αυτό απαιτείται α) δημιουργία περιοχών βάσει κοινοτικών διακρίσεων και β) αποκλεισμός των πολιτικών δικαιωμάτων κάθε κοινότητας στην περιοχή που θα διοικείται από την άλλη κοινότητα. Βέβαια οι Τούρκοι ζητούν επιπρόσθετα να αποκλεισθούν τα δικαιώματα εγκατάστασης, και περιουσίας σε κάθε περιοχή σε σχέση με την κοινότητα της άλλης περιοχής. Και τούτο διότι για την εξασφάλιση της δικοινοτικής μορφής της λύσης που θα συνεπάγεται διοίκηση της μιας από τις δυο περιοχές από τους Τ/Κ επιδιώκεται η πλειοψηφία των κατοίκων και της ακίνητης ιδιοκτησίας να είναι Τ/Κ πάνω σε μόνιμη βάση. Ουσιαστικά οι Τούρκοι επιδιώκουν ένα εθνικό ξεκαθάρισμα στην περιοχή που θα διοικούν για να διαιωνίσουν την τουρκοποίηση της περιοχής αυτής ως πρόδρομο ανεξαρτητοποίησής τους ως κρατικής οντότητας για να μην πω και τουρκοποίηση της υπόλοιπης Κύπρου. Αυτό επιδιώκουν με μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία στο στάδιο αυτό.
Με τα δεδομένα λοιπόν της Κύπρου η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία θα πάσχει από τα εξής σοβαρά προβλήματα: θα διαχωρίζεται το κράτος σε δυο περιοχές Ε/Κ και Τ/Κ που η κοινοτική διακυβέρνησή τους θα καταστήσει την Τ/Κ περιφέρεια ουσιαστικά ανεξέλεγκτη. Και τούτο λόγω α) της διαχρονικής πολιτικής της Τουρκίας για ανεξαρτησία της Τ/Κ περιοχής, β) της άρνησης της Τ/Κ πλευράς να υπαχθεί σε μια κεντρική κυβέρνηση με ευρείες εξουσίες σε ολόκληρο το ομοσπονδιακό κράτος και γ) την απαίτηση της Τουρκικής πλευράς για λήψη των αποφάσεων της κεντρικής κυβέρνησης σε σχέση με όλα τα θέματα με τη σύμφωνη γνώμη της Τ/Κ περιφέρειας. Συνέπεια αυτή της κατάστασης είναι ότι α) οι έποικοι θα πολλαπλασιάζονται και νόμιμα και απεριόριστα λόγω του ελέγχου των βορείων συνόρων της Κύπρου από μία ανεξέλεγκτη Τ/Κ διοίκηση υποταγμένη στην Τουρκία, β) οι Ε/Κ θα στερούνται βασικών δικαιωμάτων στην Τ/Κ περιφέρεια και γ) θα καταλήξουμε σε νομιμοποίηση ουσιαστικής διχοτόμησης που θα οδηγήσει τελικά σε ένα ανεξάρτητο Τ/Κ κράτος που πολύ ευκολότερα παρά τώρα θα τύχει διεθνούς αναγνώρισης.
Το σχέδιο Ανάν που διευκόλυνε τα Τουρκικά σχέδια και διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία συντάχθηκε από την ομάδα των συνεργατών του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Στην ομάδα αυτή πρωταρχικό ρόλο διαδραμάτισε ως νομικός σύμβουλος για το σχέδιο ο Ελβετός Didier Pfirter. Σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το 2007 προ τιμή του φίλου του επίσης Ελβετού Προέδρου, τότε, του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κου Wildhaber παραδόξως, καταδικάζει το γεωγραφικό διαχωρισμό ξεχωριστών εθνικών ομάδων λέγοντας τα εξής:
«Από πλευράς ανθρωπίνων δικαιωμάτων ο γεωγραφικός διαχωρισμός δυο ξεχωριστών εθνικών ομάδων είναι εξαιρετικά προβληματικό εγχείρημα που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς επέμβαση με πολύ οδυνηρούς και δραστικούς τρόπους με τις ζωές και τα ανθρώπινα δικαιώματα του επηρεαζόμενου λαού. Οποτεδήποτε αυτό συνέβηκε οι ζωές των θυμάτων κατεστράφησαν σε ουσιαστικό βαθμό και μόνο τα παιδιά τους ή άλλοι απόγονοι τους μπόρεσαν λίγο πολύ να αναπτύξουν ρίζες κάπου αλλού. Κάτω από ομαλές συνθήκες φαίνεται κυριολεκτικά αδύνατο να βρεθεί ένα νόμιμο δημόσιο συμφέρον που θα ήταν αρκετά ισχυρό για να δικαιολογήσει μια τέτοια δραστική επέμβαση στα ανθρώπινα δικαιώματα.»
Βεβαια στη συνέχεια ο κ. Pfirter προσπαθεί να δικαιολογήσει το ρόλο του στο σχέδιο Ανάν που κατέληξε στην υιοθέτηση ενός τέτοιου γεωγραφικού φυλετικού διαχωρισμού και παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λέγοντας ότι βρήκε την κατάσταση στην Κύπρο με προϋπάρχοντα γεωγραφικό διαχωρισμό των δυο κοινοτήτων που ήταν αποτέλεσμα βίας και παραβίαζε ήδη τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και γι’ αυτό προσπάθησε όσο ήταν δυνατό να συμβιβάσει μέσα στο σχέδιο τα ασυμβίβαστα.
Υπενθυμίζω πάλιν εδώ την κατάρρευση της διζωνικής ομοσπονδίας της Τσεχοσλοβακίας που ήταν διαμελισμένη σε δυο περιφέρειες που κατοικούντο από Τσέχους και Σλοβάκους αντιστοίχως. Η κατάρρευση επήλθε μόλις έφυγε το κομμουνιστικό σύστημα που επιβαλλόταν από τη Σοβιετική Ένωση δια της βίας και επενεργούσε σαν ενοποιητικό στοιχείο. Σημειώνω εδώ ότι μετά την απελευθέρωση της από το κομμουνιστικό καθεστώς και παρόλο που τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως της ελεύθερης εγκατάστασης, ιδιοκτησίας και πολιτικών δικαιωμάτων ήταν κατοχυρωμένα βάσει τη Ευρωπαϊκής σύμβασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων την οποία η Τσεχοσλοβακία επικύρωσε, η κατάρρευση του ομόσπονδου κράτους δεν αποφεύχθηκε. Και τουτο οφειλόταν απλώς στη διπεριφερειακή φύση του κράτους και στο γεωγραφικό de facto διαχωρισμό των δυο εθνικών ομάδων. De facto γεωγραφικός διαχωρισμός εθνικών ομάδων υπάρχει και στο Βέλγιο που γιαυτό και μόνο τον λόγο κινδυνεύει να διαλυθεί. Η χώρα αυτή είναι μεν ομόσπονδο κράτος άλλα παρά την εκ των πραγμάτων διαίρεση σε περιφέρειες που κατοικούνται από διαφορετικές εθνικές κοινότητες το Σύνταγμα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς φυλετικές διακρίσεις όπως ορισμένοι στην Κύπρο εκ του πονηρού διατείνονται. Στο Βέλγιο υπάρχει ελευθερία εγκατάστασης και ιδιοκτησίας όλων των Βέλγων σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας.
Χρήσιμη είναι και η αναφορά στη Βοσνία και Ερζεγοβίνη. Το πρόβλημα είναι γνωστό. Υποτίθεται ότι δόθηκε λύση σ’ αυτό με τη συμφωνία Dayton στις Η.Π.Α. Η λύση στηριζόταν και προέβλεπε διαχωρισμό και ξεχωριστά δικαιώματα των τριών εθνικών ομάδων του πληθυσμού δηλ. των Σέρβων, των Βοσνίων και των Κροατών. Κατοχύρωνε συνεταιρική και εκ περιτροπής διακυβέρνηση της χώρας με βάση εθνικιστικά και φυλετικά κριτήρια. Μέχρι σήμερα η λύση αυτή δεν λειτουργεί. Διατηρείται επιφανειακά και τυπικά λόγω της παραμονής των ευρωπαϊκών στρατευμάτων που βρίσκονται εκεί για την υλοποίηση της λύσης. Η ένταση υπάρχει, η δυσλειτουργία συνεχίζεται και μόλις φύγουν τα στρατεύματα αναμένεται ότι το όλο πολιτειακό κατασκεύασμα θα καταρρεύσει. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τι έγραψε η νομικός σύμβουλος Gro Nystuen που έλαβε μέρος στις σχετικές διαπραγματεύσεις στο Dayton για την εν λόγω λύση. Επαναλαμβάνω επί λέξει το σχετικό κείμενο της με δική μου μετάφραση από τα αγγλικά.
«Στις διαπραγματεύσεις αναφορικά με τη Βοσνία και Ερζεγοβίνη, οι υπεύθυνοι-μεσολαβητές είχαν την τάση να θεωρούν τις προοπτικές κατάληξης σε μια πολιτική διευθέτηση, τόσο σημαντικές που μια ενδελεχής νομική ανάλυση των πτυχών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στα Συντάγματα της χώρας αυτής δεν διεξάχθηκε. Κατά το χρόνο των διαπραγματεύσεων, ειδικότερα λόγω της αποτυχίας της διευθέτησης 18 μήνες προηγουμένως, θεωρήθηκε ως πολύ επικίνδυνο να εγερθούν ανησυχίες σχετικά με την εθνικιστική διάκριση που θα συμπεριλαμβανόταν στο συνταγματικό σύστημα. Υπήρχε ο φόβος ότι αυτό από μόνο του θα μπορούσε να καταστρέψει τις προοπτικές για μια συμφωνία. Βλέποντας όμως πίσω και σαν ένα μάθημα που πήραμε φαίνεται ξεκάθαρα ότι θα ήταν καλύτερη λύση να ακολουθήσουμε τις παραμέτρους του διεθνούς δικαίου κάνοντας την εθνικιστική ισορροπία του συστήματος προσωρινή. Αυτό θα επέτρεπε μια πολιτική εξέλιξη στη Βοσνία που τελικά θα μπορούσε να κατευθυνθεί προς μια πολιτική ενοποίηση παρά όπως αποδείχθηκε ένα τσιμέντωμα της αρχικής πολιτικής της διάσπασης και αποσύνθεσης.»
Και συνεχίζει η εν λόγω νομικός:
«Η απροθυμία να εξεταστούν αυτά τα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε σχέση με την συμφωνία ειρήνης του Dayton είχε σαν αποτέλεσμα ένα νομικό πλαίσιο που είναι ασυμβίβαστο με το διεθνές δίκαιο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και που πράγματι κατακρίθηκε γι’ αυτό το λόγο. Αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι είχε σαν αποτέλεσμα ένα πλαίσιο που εμποδίζει μια πολιτική εξέλιξη προς τη κατεύθυνση ενός γνήσιου πολυεθνικού συστήματος, το συνταγματικό σύστημα διασφαλίζει ότι η προσήλωση στην εθνικότητα θα παραμείνει ουσιαστικό στοιχείο για κάθε πρόσωπο και για κάθε πολιτικό κόμμα στη Βοσνία στο προβλεπτό μέλλον. Η προσήλωση στην εθνικότητα θα είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από τα πολιτικά επιχειρήματα για σχεδόν κάθε πολιτικό θέμα. Η συνεχής διάσπαση θα επικρατεί.
Το συμπέρασμα αυτού του βιβλίου» καταλήγει η εν λόγω συγγραφεύς «είναι συνεπώς ότι είναι καλύτερα να τυγχάνουν χειρισμού τα ενδεχόμενα προβλήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διαπραγματεύσεις για την ειρήνη μάλλον παρά να αγνοούνται. Έστω και αν ακόμη είναι δελεαστικό βραχυπρόθεσμα να παραγνωρίζονται ενδεχόμενα επίμαχα ζητήματα σχετιζόμενα με ανθρώπινα δικαιώματα, υπάρχει μεγαλύτερη ελπίδα επίτευξης πλήρους εφαρμογής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων μακροπρόθεσμα αν τα θέματα αυτά τυγχάνουν χειρισμού με ανοικτό και συστηματικό τρόπο. Επίσης είναι προτιμότερο να καταλήγεις σε συμφωνίες που περιέχουν προσωρινές επεμβάσεις σε ανθρώπινα δικαιώματα μάλλον παρά να συμφωνείς σε διευθετήσεις στις οποίες αυτά τα θέματα δεν έτυχαν προσοχής και συνεπώς συνιστούν μόνιμες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως έγινε με τη συμφωνία Dayton».
Είναι για αυτό που πρέπει να προτάξουμε επιτέλους τις αρχές της Ε.Ε. όπου ανήκει και η Κύπρος δηλαδή την ελευθερία, τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το κράτος δικαίου προς όφελος όλων των κατοίκων της Κύπρου. Μόνο με βάση τις αρχές αυτές μπορεί να υπάρξει ένα ενωμένο κυπριακό κράτος όπου όλοι οι κάτοικοι θα απολαμβάνουν τα ίδια ανθρώπινα δικαιώματα ανεξάρτητα με την περιοχή που εισέρχονται και ανεξάρτητα από την εθνική τους καταγωγή. Αν οι αρχές αυτές θα υιοθετηθούν θα έχουν σαν αποτέλεσμα να φέρουν μαζί όλες τις εθνικές κοινότητες για να συνεργαστούν για το κοινό συμφέρον της Κύπρου αντί να ανταγωνίζεται η μια την άλλη και να κατευθύνονται από εθνικά ελατήρια ή φιλοδοξίες. Αυτό είναι που ισχύει σε όλα τα δημοκρατικά κράτη. Επίσης μόνο με βάση τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανάφερα θα αποφευχθεί ο πολλαπλασιασμός των εποίκων και η διχοτόμηση πάνω σε νόμιμη μόνιμη βάση.
Βέβαια υπάρχει και το επιχείρημα: είναι τώρα πια δυνατόν να αλλάξει η πολιτική μας ηγεσία κατεύθυνση και να ζητά την εφαρμογή των εν λόγω αρχών; Eίναι γεγονός ότι το δικοινοτικό ομόσπονδο κράτος με γεωγραφικό διαχωρισμό έγινε αποδεκτό για πρώτη φορά στις 12 Φεβρουαρίου 1977 από τον τότε Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπο Μακάριο σε μια συμφωνία του με τον Τ/Κ Ραούφ Ντενκτάς και έκτοτε μέχρι σήμερα επαναλαμβάνεται η αποδοχή της συμφωνίας αυτής από τον εκάστοτε Πρόεδρο της Δημοκρατίας παρά το γεγονός ότι μεσολάβησαν τέτοια γεγονότα που άλλαζαν τις προϋποθέσεις της συμφωνίας και επέβαλλαν ριζική αλλαγή της πολιτικής μας. Τα γεγονότα αυτά ήσαν βασικά τα εξής: α) η ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983 από τους Τ/Κ, β) η έναρξη ισχύος της συνθήκης της Βιέννης του 1980 που προβλέπει για την ακυρότητα διεθνών συμφωνιών που είναι αντίθετες με κανόνες του αναγκαστικού δικαίου όπως εκείνους που είναι ασυμβίβαστοι με τη λύση για την οποία μιλούμε, γ) η καταδίκη της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ για συνεχείς και μαζικές παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δ) οι προτάσεις των Τ/Κ στις δικοινοτικές συνομιλίες που απομακρύνονταν από την παραδοσιακή έννοια του ομόσπονδου κράτους και στήριζαν μάλλον περισσότερο την έννοια της συνομοσπονδίας, τη συνεργασία δηλαδή δυο ανεξαρτήτων κρατών, ε) η απόρριψη του σχεδίου Ανάν, ο πυρήνας του οποίου ήταν η έννοια της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας και στ) φυσικά η ένταξη μας στην Ε.Ε., η οποία προϋποθέτει και απαιτεί το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιλαμβάνουν και την απαγόρευση φυλετικών διακρίσεων. Παράλληλα όμως η λύση της δικοινοτικής ομόσπονδης κυπριακής πολιτείας υιοθετήθηκε, λόγω και της δικής μας πολιτικής στο θέμα αυτό, σε ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και άλλων διεθνών οργανισμών. Δυστυχώς αντί οι πολιτικές μας ηγεσίες να αναπροσαρμόζουν τις επιδιώξεις τους σύμφωνα με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις άλλες αρχές του διεθνούς δικαίου επέμεναν στη λύση της διζωνικής δικοινοτικής ομόσπονδίας. Παρά την παραχώρηση μάλιστα αυτή οι Τούρκοι για 34 ολόκληρα χρόνια επεδίωκαν ακόμα χειρότερη λύση για την Κύπρο, μια λύση που θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα συμφέροντα της Τουρκίας.
Έστω και τώρα όμως πιστεύω ότι μεταξύ νομιμοποίησης της διχοτόμησης που όπως εξήγησα προηγουμένως θα επέλθει οπωσδήποτε με την παρούσα πολιτική και της επίκλησης των αρχών της Ε.Ε. δεν βλέπω γιατί οι ξένοι και τα μέλη της Ε.Ε. να μπορούν λογικά να αντιτάξουν την πρώτη πορεία αντί της δεύτερης. Έχω τη γνώμη ότι θα προτιμούσαν να μη δεχτούν ένα κράτος διαμελισμένο βάσει φυλετικών διακρίσεων στους κόλπους τους και μου είναι δύσκολο να φανταστώ ότι η απάντηση τους θα είναι «ξεχάστε τις αρχές που θεμελιώνουν το οικοδόμημα της οικογένειας των κρατών που ανήκετε και προτιμήστε τη διάσπαση της χώρας σας με βάση το φυλετικό διαχωρισμό». Αυτό βέβαια προϋποθέτει και μια από μέρους μας αλλαγή πολιτικής, μια αγωνιστική στρατηγική και πολλές θυσίες.
Οι Τούρκοι θα το δεχτούν; Οι Τούρκοι δέχονται μόνο διαμελιστικά σχέδια. Δεν δέχονται ούτε κράτος ενοποιημένο με βάση αρχές ούτε καν τις αρχές της Ε.Ε. Συνεπώς επειδή οι θέσεις τους είναι αδιάλλακτες και καταστρεπτικές για την πατρίδα μας έχουμε τουλάχιστον υποχρέωση να υπερασπίσουμε τον κυπριακό λαό με ασπίδα τις αρχές της Ε.Ε. Και να προσπαθήσουμε να πείσουμε τους ξένους για την ορθότητα των επιδιώξεων μας αφού τους ενημερώσουμε για τις απαράδεκτες θέσεις των Τούρκων.Η συνεχής δε αρνητική τουρκική στάση σε σχέση μάλιστα με από μέρους μας παραχωρήσεις πέρα ακόμη και από τις αρχές που ανάφερα, που συνεχίζει μέχρι σήμερα δίνει την ευκαιρία στην πολιτική μας ηγεσία να εκθέσει την Τουρκία ως κατέχουσα μια ευρωπαϊκή χώρα για 34 χρόνια ως παραβιάζουσα τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο και ως επιδιώκουσα μια λύση που να διχοτομεί την Κύπρο δίνοντας έτσι σε μας το δικαίωμα να επανέλθουμε στη διεκδίκηση αρχών και αξιών πάνω στις οποίες να στηρίζεται η λύση του προβλήματος μας.