(Τρίτη, 05 Φεβρουαρίου 2008)
Νοσταλγίες Ρολάνδη
EΙΡΗΣΘΩ
TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
TOY ΛΑΖΑΡΟΥ ΜΑΥΡΟΥ
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ενδιαφέρουσα για να μελετηθεί η περίπτωση του κ. Νίκου Ρολάνδη, έτσι όπως ο ίδιος την ανέδειξε με το άρθρο του στην «Αλήθεια» της 31.1.08, όπου απαριθμεί, νοσταλγεί, θρηνεί και οδύρεται για τις «15 προτάσεις λύσης» που απορρίψαμε από το 1948 μέχρι το 2004 και από τη «Διασκεπτική» ώς το Σχέδιο Ανάν! Άρθρο που απασχόλησε και το χθεσινό «Ειρήσθω». Όμοιες με του κ. Ρολάνδη είναι οι απόψεις σημαντικής μερίδας της πολιτικής «ελίτ» η οποία, τουλάχιστον στο Δημοψήφισμα της 24.4.2004, βρήκε απήχηση στο 24% των ψηφοφόρων. Αν θέλουμε να ψάξουμε για τις ρίζες, χωρίς καταχρήσεις πρωθύστερων σχημάτων, πριν από 58 χρόνια, δηλαδή στο Δημοψήφισμα της 15.1.1950, η απήχηση παρόμοιων απόψεων ήταν 4,27%...ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για τη στάση εκείνη που εκ των υστέρων κρίνει ότι λάθος ο κυπριακός Ελληνισμός διεκδικήσαμε την ελευθερία. Εμμέσως πλην σαφώς προκύπτει, νομίζουμε, δεδηλωμένη: Όταν κάποιος θρηνεί γιατί απορρίψαμε τη «Διασκεπτική» του 1948, τις προτάσεις Χάρντινγκ του 1955, το «Σύνταγμα» Ράντκλιφ του 1956 και το Σχέδιο Μακμίλαν του 1958, σημαίνει απλά ότι θεωρεί λάθος και επικρίνει τον απελευθερωτικό μας αγώνα με την ΕΟΚΑ. Και πιστεύει ότι θα έπρεπε να δεχθούμε τη συνέχιση της βρετανικής κυριαρχίας. Και την επιβολή της διχοτόμησης, πάντα υπό βρετανική κυριαρχία, στη συνέχεια, διά του Σχεδίου Μακμίλαν! Για τους νεότερους και για όσους δεν έχουν φρέσκες στη μνήμη τις εν λόγω «ευκαιρίες λύσης», προτείνουμε λ.χ. (α) «Η Βρετανία και ο Κυπριακός Αγώνας» εκδ. «Ποταμός», του Robert Holland, καθηγητή Ιστορίας της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και Κοινοπολιτείας, στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου και (β) «Η Πορεία των Ελληνοτουρκικών Σχέσεων και η Κύπρος» εκδ. «Πρόοδος» του μ. Μιλτιάδη Χριστοδούλου.ΜΙΑ ΤΕΤΟΙΑ εκ των υστέρων στάση νοσταλγίας της αποικιοκρατίας, νοσταλγίας του να ζη ένας λαός υπό την ξένη κυριαρχία, στην ανελευθερία της βίαιης «ειρήνης, τάξης και ασφάλειας» του ξένου δυνάστη, εξηγεί, νομίζουμε, επακριβώς και τη σημερινή στάση σημαντικής μερίδας της πολιτικής «ελίτ» απέναντι στα τωρινά Σχέδια επιβολής της τουρκικής συγκυριαρχίας εφ' ολοκλήρου της νήσου. Οπότε έχουμε, κατά βάση, τον κεντρικό πυρήνα της μόνιμης εσωτερικής αντιπαράθεσης των δύο αντιλήψεων, των «Δύο Σχολών Σκέψης»: Από τη μια η διεκδίκηση της ελευθερίας. Από την άλλη ο συμβιβασμός και η υποταγή στον ξένο δυνάστη. Έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι μερίδα της πολιτικής «ελίτ» αποδέχθηκε, νοσταλγεί και επιμένει, παρά το 76% της 24ης Απριλίου 2004, «λύση» τύπου Ανάν, που μετατρέπει την Κύπρο σε τουρκο-βρετανικό ΠΡΟΤΕΚΤΟΡΑΤΟ και τους Κυπρίους σε ανδράποδα.
